İstanbul’da, Boğaziçi’nde,
Bir
garip Orhan Veli’yim;
Veli’nin oğluyum,
Tarifsiz kederler içinde.
Urumelihisarı’na
oturmuşum
Oturmuş da bir türkü tutturmuşum:
“İstanbul’un mermer
taşları;
Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;
Gözlerimden
boşanıyor hicran yaşları;
Edalı’m,
Senin yüzünden bu halım.”
“İstanbul’un
orta yeri sinema;
Garipliğim, mahzunluğum
duyurmayın anama;
El konuşur, sevişirmiş, bana ne?
Sevdalı’m,
Boynuna
vebalim!”
İstanbul’da, Boğaziçi’ndeyim.
Bir fakir Orhan Veli;
Veli’nin
oğlu,
Tarifsiz kederler içindeyim...''
Orhan Veli Kanık
alıntı