MUSTAFA KEMAL İN KAĞNISI

Konu: MUSTAFA KEMAL İN KAĞNISI Cuma Mart 12, 2010 7:38 pm

Yediyordu Elif
kağnısını
Kara geceden geceden
Sanki elif elif uzuyordu
inceliyordu
Uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar
İnliyordu dağın
ardı yasla
Herbir heceden heceden

Mustafa Kemal'in Kağnısı...
derdi kağnısına
Mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı
Çabuk
giderdi, çok götürürdü Elifcik
Nam salmıştı asker içinde
Bu kez
herkesten evvel almıştı yükünü
Doğrulmuştu yola, önceden önceden

Öküzleriyle
kardeş gibiydi Elif,
Yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar
Kocabaş
çok ihtiyardı çok zayıftı
Mahzundu bütün Sarıkız, yanısıra
Gecenin
ulu ağırlığına karşı,
Hafiftiler, inceden inceden

İriydi
Elif kuvvetliydi kağnı başında
Elma elmaydı yanakları, üzüm üzümdü
gözleri
Kınalı ellerinden rüzgar geçerdi daim
Toprak gülümserdi
çarıklı ayaklarına
Alını yeşilini kapmıştı, geçirmişti
Niceden
niceden

Durdu birdenbire Kocabaş, ova bayır durdu.
Nazar mı
değdi göklerden, ne?
Dah etti, yok. Dahha! dedi, gitmez.
Ta
gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gıcır gıcır
Nasıl durur
Mustafa Kemal'in Kağnısı
Kahroldu Elifcik, düşünceden düşünceden

Aman
Kocabaş, ayağını öpeyim Kocabaş,
Vur beni, öldür beni, koma
yollarda beni.
Geçer, götürür ana çocuk mermisini askerciğin
Koma
yollarda beni, kulun köpeğin olayım
Bak hele üzerimden ses seda
uzaklaşır
Düşerim gerilere iyceden iyceden

Kocabaş yığıldı
çamura
Büyüdü gözleri büyüdü, yürek kadar
Örtüldü gözleri
örtüldü hep
Kalır mı Mustafa Kemal'in Kağnısı bacım
Kocabaşın
yerine koştu kendini Elifcik
Yürüdü düşman üstüne yüceden yüceden.

FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA

MUSTAFA KEMAL İN KAĞNISI 26758_341135721138_175505926138_3662380_7112404_s